wušny myš a wóčnu pastwu: Semperowa opera je z nowoprodukciju opery «Lubosć k třom oranžam» wot Sergej Prokofjew wuspěch přizemiła. Na premjerje dóstachu solisća, chór a Sakska statna kapała pod nawodom Eriki Nielsen dołheho a přewšo wutrobny přiklesk.
Inscenacija Evgeny Titov njemóžeše nic naposledk z nazornym jewišćowym wobrazom (Wolfgang Menardi) a wobkuzłacymi kostimami Emmy Ryotta dypkować. W solistiskim ansamblu wukałachu předewšěm Georg Zeppenfeld jako kral zetkanišćo, Aaron Pegram (Truffaldino), Flurina Stucki (Fata Morgana) a Alexandros Stavrakakis (kuzłar Čeliziskeje).
Depresiwny princ w srjedźišću
opera dźe na bajkowu hru Italčana dźiwadłoweho basnika Carla Gozzija wróćo a bu spočatk 20. lětstotka wot ruskeho režisera a dźiwadźelnika Vsevoloda Meyerholda wobdźěłana a ze surealistiskimi elementami wuhotowana. Prokofjew wužiwaše tutu wersiju za libreto, kotruž sam pisaše. Prapremjera wotmě so 1921 w Chicagu.
Režiser Titov a jeho team stajataj depresiwneho princa do centruma. Wón ma so přez smjeće wuhojić. Kuzłanje přinjese pak jeho do njepřijomneho połoženja, dokelž so wotnětka w lubosći k oranžam wupali. «Zanurjenje do hłubin čłowjeskeje duše je centralny aspekt w Titovowej lesart», rěka w programowym zešiwku opery. Nic naposledk bychu tež psychoanalytiske teorije Sigmunda Freuda do krucha zachoda namakali.
Copyright 2024, dpa (www.dpa.de). Wšitke prawa wobchować
